Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε;

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Ευχάριστη έκπληξη.


Πριν μερικές μέρες, κάποια γνωστή μου, μου έφερε μια αφίσα για μια εκδήλωση του Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Ρεθύμνου. Πρόκειται για ένα ειδικό σχολείο για παιδιά με προβλήματα.
Η εκδήλωση περιελάμβανε μια έκθεση με έργα των παιδιών που φοιτούν σ αυτό το σχολείο και μια συναυλία με το συγκρότημα locomondo.
Αποφάσισα να πάω, όχι τόσο γιατί με ενδιέφερε η εκδήλωση, άλλωστε το συγκρότημα μου ήταν εντελώς άγνωστο, αλλά γιατί είμαι της άποψης ότι το έργο το οποίο επιτελεί το παραπάνω σχολείο είναι ανυπολόγιστης αξίας και χρειάζεται την στήριξη και την συμπαράσταση όλων μας.
Τα έργα των παιδιών ήταν η πρώτη ευχάριστη έκπληξη. Έργα μικρών καλλιτεχνών φτιαγμένα με φαντασία και μεράκι που σου δημιουργούσαν την αίσθηση πως τα παιδιά αυτά έχουν σίγουρα κάτι να μας μάθουν.
Ακολούθησε το μουσικό μέρος της εκδήλωσης. Το μικρό αμφιθέατρο ήταν ασφυκτικά γεμάτο με κόσμο. Μόλις ανέβηκαν οι μουσικοί στην σκηνή, όλοι σχεδόν σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και γέμισαν τον χώρο μπροστά από την εξέδρα. Επί δυο και πλέον ώρες οι θεατές όρθιοι χόρευαν στο ρυθμό της μουσικής.
Τελικά ήταν μια καταπληκτική βραδιά.