Ἦταν ἀπόγευμα ὁ ἥλιος ἔλαμπε ἐπάνω στόν γαλάζιο οὑρανό ὅλα τά παιδιά ἦταν χαρούμενα καί ἔπεζαν ἔπειτα πῆγαμε στά σπίτια μας καί κυμηθήκαμε ξημέρωνε τό πρωί ὁ μπαμπάς μου ξήπνησε στής ἑφτά ξυπνήσαμε κι ἐμεῖς ἐκεῖ πού ξυπνήσαμε ἥδαμε νά βρέχει τό νερό κυλούσε λές νά ἥταν ποτάμι καί τούς βράχους τοῦς πῆγαινε ὄπου ἤθελε.ὅλη τή μέρα εὔρεχε.
ἡ βροχή πολύ χρησημεύη στόν ἄνθρωπο νά βρέχει γιά τίς ἐλιἐς ἀλά ὁ τσοπάνος θέλη νά βρέχη νά βγένουν χόρτα για τά γήδια τους δέν μάς χρεισημεύη πάλη γιατή καμία φορά ἀπό τό πολή πότισμα καταστρεύη καί τά δέντρα.. καί μπορή νά κρυμνήση καί σπήτια. Λοιπόν ἡ βροχή δέν ἥναι καί τόσο καλή γιά τόν ἄνθροπο , τόν χημόνα ὁλοι ἡ ἄνθρωπη πηγένουν στά βουνά καί κόβουν ξήλα ὄσπου νά αρχήσουν ἡ πολές ἡ βροχές καί τά βάζη σέ ἕνα μέρος καί τά φιλάη.
1966
Ἔκθεση μαθητή τῆς Ε' τάξης τοῦ Δημοτικοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου