Ὁ ἑαυτός μου

Πώ πώ ἑαυτούλη μου οὔτε σέ κοιτάω καθόλου. Νομίζω πως καιρός εἷναι νά σοῦ ρίξω μιά ματιά.
Ἀνοίγω το μεσαίο φύλλο της μεγάλης ντουλάπας καί στέκομαι μπροστά στόν μεγάλο καθρέπτη. Ἀς ἀρχίσω νά σέ ἐπιθεωρήσω ἀπό τό κεφάλι.
Παναγιά μου καί Χριστέ μου τι κακόμαλλα εἷναι αὐτά πού ἔχω, πετάνε στά οὐράνια .. Ζήλεψαν φένεται τά ἀεροπλάνα. Ε! ἐσύ τό μέτωπό μου εἶσαι πολύ μικρό νομίζω, δέν γίνεται νά μεγαλώση λίγο. Δέν σοῦ φτάνει αὐτό ἀλλά ἔχεις καί παράσημο τό μικρό σημάδι.
Ὅλα αὐτά σοῦ φένεται εἶναι λίγα. Τήν ἀσχήμια τοῦ προσώπου σου τήν συμπληρώνουν τά μεγάλα γουρλωτά καστανά μάτια σου.
Ἡ μυτούλα σου δέν λέω εἶναι ὄμορφη μά τί κρίμα τῆς χαλάει την ὀμορφιά τά ἐξογκωμένα δόντια σου. Μά τί νά σοῦ κάνω ἑαυτούλη μου δέν φταίω ἐγώ πού εἶσαι ἄσχημος. Τό προσωπάκι σου καλοῦλι εἶναι ἀλλά τό σῶμα σου διόλου ἄσχημο. Εἶναι κοντό καί τό χειρότερο χοντρό. Δέν φταίει ὁ ἀδερφός σου πού σέ βρίζει κοντόχοντρη πυγμαία. Πιστεύω νά συμορφωθείς μέ τόν καιρό.
Γιά νά δῶ ὅμως πῶς εἶναι ἐσωτερικά.
Πρῶτον καί καλύτερον εἶσαι πολύ παραπονιάρης πρέπει νά τό παραδεχτείς. Ἅμα σοῦ ποῦν τίποτε πού νά μήν σοῦ γουστάρη τσούπ ἁμέσως ἀνοίγουν τά κανάλια τῆς Βενετίας. Ἀρχίζεις νά κλές΄, νά κλές καί δέν σέ σταματάει οὔτε η ἀστυνομία. Νά τὄκοβες αὐτό τό ἐλλάτωμα τί καλά πού θά ἦταν. Εἶσαι καί λίγο συμφερτολόγος νομίζω, πρέπει νά τό ἔχεις καταλάβει πρό πολλοῦ.
Εὐτυχῶς πού κόβει τό μυαλό σου γιά γράμματα. Αὐτό μοῦ φτάνει καί σέ εὐχαριστῶ πού ἔχεις αὐτό τό προτέρημα.
Μά ξέχασα νά σοῦ πῶ καί κάτι ἄλλο. Εἶσαι ὀλίγον κουβαρντάς καί ὁλίγον μυγιάγκιχτος. Ἅμα σέ ἀκουμπήσει κανείς βάζεις τίς φωνές. α! καί α! τό πᾶς.
Σοῦ ἀρέσει ἡ καλοπέραση καί στό φαϊ καί παντοῦ.
Σοῦ ἀρέσουν τά γλυκά μά νομίζω τώρα πώς δέν θά τά θέλεις καί πολύ. Θαρρῶ ὁμως πώς εἶσαι και βολικός γι αὐτό καί σέ ἀγαποῦν ὅλοι μέσ' τό σπίτι.
Μόνο αὐτός ὁ ἀδερφός σου δέν σέ ἀγαπᾶ σέ βρίζει καί σοῦ κολλάει χίλια δυό ἐπίθετα ἀναλόγως μέ τίς διαθέσεις του.
Σέ πειράζει καί ἐσύ δέν ἀργείς νά ἀνοίξης τίς βρύσες καί δέν ἀργεῖ ἁκόμη νά σέ πάρει τό παράπονο.
Πές μου τώρα ἑαυτούλη μου ἐάν δέν σέ ἔκρινα καλά εἶσαι κοντορεβυθούλης καί ὁλοστρόγγυλος.
Σάς παρακαλῶ ἐσείς πού μέ ἀκούσατε μήν τό παρεξηγήσατε σᾶς τό ζητῶ γιά χάρη.

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 1967

Ἔκθεση μαθἠτριας της Στ' τάξης τοῦ Δημοτικοῦ.