Ἀπό μικρά παιδιά εἴχαμε τήν ἴδια δασκάλισσα.Ὅταν μέ ἔφερε ἡ μητέρα μου γιά πρώτη φορά στό σχολεῖο φοβόμουνα. Ἀλλά μόλις ἀντίκρυσα τήν Σημαιρεινή δασκάλα μας ὁ φὀβος μοῦ ἔφυγε ἀπό πάνω μου. Ἡ Κυρία μας εἵναι μέτρια μέ κοντά μαλιά καί μαῦρα μάτια. Ἀγαπῶ πολί τή δασκάλα μου γιατί αὐτή μοῦ ἔμαθε τά πρῶτα γράμματα νά διβάζω καί νά γράφω. Εἶναι ἡ δεύτερη μητέρα μου. Θά ἤθελα καί νά ἔχω σέ ὅλο τό δημοτικό σχολεῖο τήν δασκάλα μου στήν πέπτη καί στήν ἕκτη. Αὐτά νιώθω γιά τήν δασκάλα μου πού είναι σάν μετέρα μου.
Ἔχω ἕνα παράπονο ὅμως γιατί μιά μέρα μάς ἔβαλε ἕνα μεγάλο ποίημα Τά πρωτοβρόχια.
15 Φεβρουαρίου 1968
Ἔκθεση μαθήτριας της Δ' τάξης του Δημοτικοῦ Σχολείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου