Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε;

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

Πῶς διῆλθον τήν χθεσινήν ἡμέραν.

Τήν πρωῐαν τῆς χθές ἠγέρθην ἀπό τάς φωνάς τῆς μητρός μου. "Ἠγέρθην" μοῦ λέγει." Ἤργησες νά ἀναγερθῆς σήμερον". Ἑτοιμάσθην καί εξῆλθον νά προγευματίσω. Πρίν πάρω τό πρωϊνό μου ἔτριψον τάς χείρας μου. Ἡ μήτηρ μου εἶχεν ἑτοιμάσει τό τέϊον. Τό ἔλαβον καί τό ἔφαγον μέ πολύ ὄρεξιν. Πάνω ἀπό τήν Τράπεζαν ἄχνιζεν τό φρέσκο ψωμί καί τό τέϊον.
Ἀνέγνωσα πολλάκις τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καί τῆς Ἀριθμιτικῆς γιά νά μάθω τούς κανόνας. Ὅταν τελείωσα τά μαθήματά μου ἔπιασον τό κέντημα μου πού εἶχα λίγο.
Ἔτσι διῆλθον τήν ἡμέρα τῆς χθές.

7 Μαρτίου 1968

Ἀπό τό ἡμερολόγιο μαθήτριας τῆς Στ' τάξης τοῦ Δημοτικοῦ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: