Ἡ γλῶσσα κόκκαλα δέν ἔχει καί κόκκαλα τσακίζει.

Ἄλλο πάλι θέμα καί τοῦτο τό σημερινό. Ἡ γλῶσσα κόκκαλα δέν ἔχει καί κόκκαλα τσακίζει. Πολύ σωστή ἡ παροιμία αὐτή.
Τὄχω παρατηρήσει. Πολλές φορές λέμε κάτι πού μάς φέρνει μεγάλες ζημιές στόν ἑαυτό μας. Μετά μετανιώνοντας λέμε: Ἄχ γιατί νά τό πῶ αὐτό. Γιά νά τό καταλάβετε θά σάς πῶ ἕνα παράδειγμα ἀπό τήν ζωή μου.
Ὁ πατέρας μου χθές μοὔδωσε ἕνα δεκάρικο για νά τό ρίξω στόν κουμπαρά μου. Ἐγώ λοιπόν ἔτρεξα καί λέγω στόν ἀδελφό μου: Κοίτα τή μοὔδωσε ὁ μπαμπάς. Αὐτός τότε ἄρχισε νά φωνάζη καί νά λέη: Ἄ! γιατί νά δώση ἐσένα καί ὄχι σέ μένα. Θά δῆς λοιπόν.
Ἔπειτα ἀπό αὐτό τό ἐπισόδειο καταλαβαίνετε τ' ἀποτελέσματα, δέν εἶναι ἀνάγκη νά σᾶς τά πῶ. Ἄν ἐπιμένετε ἀκοῦστε.
Τρέχει καί λέει στό μπαμπά: γιατί νά δώσης στήν ἀδελφή μου λεπτά. Κι ἐγώ θέλω, κι εγώ θέλω καί συνέχεια. Πήγαινε καί πέστην νά σοῦ δώση τό ἑνα τάληρο κι αὐτή νά κρατήση τό ἄλλο.
Ἦρθε καί τοῦ τὄδωσα. Γιαυτό λοιπόν πολύ σωστή ἡ παροιμία . Ἡ γλώσσα κόκκαλα δέν ἔχει καί κόκκαλα τσακίζει.

30 Νοεμβρίου 1967

Ἔκθεση μαθήτριας της Στ' τάξης του Δημοτικοῦ.